Γιατί ο Σουλτς απειλεί να βάλει τέλος στην κυριαρχία της Μέρκελ

Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) της Γερμανίας κάνει μια απρόσμενα ανοδική κούρσα,μετά και την υποψηφιότητα του Μάρτιν Σούλτς για την Καγκελαρία, καταφέρνοντας να ισοφαρίσει ή ακόμα και να ξεπεράσει το κόμμα της Άνγκελα Μέρκελ στις δημοσκοπήσεις.  Ενδεικτικά στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε σήμερα,το SPD εμφανίστηκε να κερδίζει το 31% της πρόθεσης ψήφου, μειώνοντας τη διαφορά του με τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU).

Η δημοσκόπηση, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του περιοδικού Stern και του τηλεοπτικού δικτύου RTL, δημοσιεύθηκε επτά μήνες πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές και είναι η πρώτη του ινστιτούτου Forsa που εμφανίζει το SPD πάνω από το 30%, από τον Οκτώβριο του 2012. Οι συντηρητικοί της Μέρκελ, το CDU, και το αδελφό του κόμμα στη Βαυαρία, οι Χριστιανοκοινωνιστές (CSU), έχασαν μία ακόμα μονάδα, καθώς τις τελευταίες δέκα ημέρες έχουν δει τα ποσοστά τους να μειώνονται 4% κατά μέσο όρο και να πέφτουν στο 34% της πρόθεσης ψήφου. Αντίθετα το SPD σημείωσε άνοδο 5 μονάδων σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση του Forsa.

Η δημοσκόπηση δείχνει επίσης ότι, αν γινόταν άμεση εκλογή του καγκελάριου, Σουλτς και Μέρκελ θα ισοψηφούσαν με 37%.

Το SPD, που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, εμφανίζεται εδώ και χρόνια με μικρότερο ποσοστό δημοτικότητας από τους Χριστιανοδημοκράτες και η τελευταία φορά που κέρδισε σε ομοσπονδιακές εκλογές ήταν 15 χρόνια πριν με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ. Ο επικεφαλής της Forsa Μάνφρεντ Γκιούλνερ δήλωσε πάντως: «Ακόμη δεν παρατηρούμε μια αποφασιστική τάση για αλλαγή, όπως το 1998 όταν ο Γκέρχαρντ Σρέντερ κατάφερε να κερδίσει μονάδες εξαιτίας της ευρείας δυσαρέσκειας έπειτα από 16 χρόνια διακυβέρνησης από τον Χέλμουτ Κολ».

Σύμφωνα με τη σημερινή δημοσκόπηση, το αντιμεταναστευτικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) βρίσκεται στην τρίτη θέση της πρόθεσης ψήφου με 10%, ενώ οι Πράσινοι και το ακροαριστερό Die Linke συγκεντρώνουν από 8%.

Η αλήθεια είναι ότι παραχωρώντας ο Γκάμπριελ τη θέση του στον Σουλτς, ένας νέος αέρας φύσηξε στους κόλπους των Σοσιαλδημοκρατών με τον, μέχρι πρότινος, πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου να δηλώνει πως θα καταφέρει να εκθρονίσει τη Μέρκελ με μια εκστρατεία που θα έχει ως στόχο να ξεπερασθούν οι «βαθιές διαιρέσεις» που έχουν τροφοδοτήσει τον λαϊκισμό στη Γερμανία τα τελευταία χρόνια.

Βέβαια, τα υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά και η άνοδος της δημοτικότητας του Σουλτς, δεν συνεπάγονται και με εκλογική νίκη, όχι μόνο γιατί οι τελευταίες δημοσκοπήσεις είτε αφορούσαν στο βρετανικό δημοψήφισμα, είτε στις αμερικανικές εθνικές εκλογές, έπεσαν έξω, αλλά διότι θα ήταν μια τεράστια ανατροπή για τα γερμανικά δεδομένα να καταφέρει μια ενωμένη Αριστερά να κερδίσει το 47,7% της λαϊκής ψήφου.

Καθώς το SPD αποσπά ψήφους και από τους δυνητικούς κυβερνητικούς του εταίρους, δηλαδή τους Πράσινους (έλαβαν στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις 8,3% από 9,8% προηγουμένως) και την Αριστερά (Die Linke, 8,5% από 9,7% προηγουμένως), η υποστήριξη προς την Ενωμένη Αριστερά έχει αυξηθεί από το 40% στο 44,3%, δηλαδή εξακολουθεί να απέχει από το όριο της εκλογικής επιτυχίας.

Το SPD είχε και θα έχει διερευνητικές συνομιλίες με τους οικολόγους Πράσινους και με το αριστερό κόμμα Die Linke για τον σχηματισμό μετεκλογικά ενός αριστερού κυβερνητικού συνασπισμού.

Στις 27 Νοεμβρίου, σε μια δημοσκόπηση, το 40% του συνόλου των ερωτηθέντων Γερμανών, πριν ακόμα ανακοινώσει ο Σούλτς την υποψηφιότητά του, είχε απαντήσει ότι τον θεωρεί ως τον καλύτερο σοσιαλδημοκράτη υποψήφιο καγκελάριο για τις εθνικές εκλογές του 2017,

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Dimap, η οποία είχε διενεργηθεί για λογαριασμό της κυριακάτικης Welt, στους ψηφοφόρους των Πρασίνων και της Αριστεράς τα ποσοστά ήταν  ακόμα πιο συντριπτικά υπέρ του Σούλτς με τους μεν Πράσινους να τον προτιμούν σε ποσοστό 52% (ενώ τον Γκάμπριελ μόλις το 25%), οι δε Αριστεροί ψηφοφόροι να τον θεωρούν σε ποσοστό 46% καταλληλότερο.

Ποιος είναι όμως ο Μάρτιν Σούλτς;

Ο “βιβλιοπώλης του Ευρωκοινοβουλίου”, δεν έχει σπουδάσει σε κάποιο διάσημο πανεπιστήμιο όπως οι συνάδελφοί και ομόλογοί του καθώς, κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων, όπως έχει ο ίδιος παραδεχτεί, το μόνο που έκανε ήταν να παίζει ποδόσφαιρο. Ήταν μεγάλο ταλέντο και πίστευε ότι θα ακολουθούσε το δρόμο της «στρογγυλής θεάς», αλλά δυο σοβαροί τραυματισμοί στα 18 του ανέκοψαν για πάντα την πορεία του στον αθλητισμό και ώθησαν τον Σούλτς στην δεύτερη μεγάλη του αγάπη, τα βιβλία. Άνοιξε βιβλιοπωλείο στην στο Wurselen της Βόρειας Ρηνανίας –Βεστφαλίας και στα 19 του, εντάχθηκε στο τότε Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Σε ηλικία 33 ετών, ανέλαβε το πρώτο του αξίωμα στην πολιτική ως δήμαρχος του Wurselen για 11 χρόνια. Το γεγονός που εκτόξευσε την πολιτική του καριέρα και έκανε το όνομά του γνωστό στους πολιτικούς κόλπους της Ε.Ε ήταν η ανοιχτή σύγκρουσή του με Σίλβιο Μπερλουσκόνι το 2003, όταν τα έβαλε με τον πρώην Ιταλό πρωθυπουργό.  Ο Σουλτς χαμογελάει καθώς ανακαλεί στη μνήμη του τα γεγονότα και τον τρόπο με τον οποίο «στρίμωξε» τον Ιταλό Πρόεδρο για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης.

Το  2012, εξελέγη πρόεδρος της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και διαδέχθηκε τον πρώην πρωθυπουργό της Πολωνίας, Γιέρζι Μπούζεκ. Μέχρι και τον Ιανουάριο που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την Καγκελαρία,  ήταν επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ο Σουλτς είναι ευρωπαϊστής και γνώστης του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι χώρες στη ελεύθερη αγορά και οικονομία ωστόσο, δεν έχει παραλείψει πολλάκις να εκφράσει τις αντιθέσεις του για την πολιτική λιτότητας και την ρητορική της πόλωσης της Ευρώπης σε δυο ή και περισσότερες ταχύτητες. Επίσης στα εσωτερικά, επαναφέρει το  ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης τονίζοντας πως «εκατομμύρια πολιτών αισθάνονται ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτήν τη χώρα. Τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνονται κι οι καταβολές μπόνους επίσης, όπως άλλωστε και οι επισφαλείς σχέσεις εργασίας τις οποίες και πρέπει να καταπολεμήσουμε». Στα εργασιακά υπογραμμίζει ότι η  μερική απασχόληση και η εκμίσθωση εργατικού δυναμικού (ενν. τους δανεικούς εργαζόμενους) είχαν προβλεφθεί κάποτε «για να ξεπεραστούν σε συγκεκριμένες φάσεις παραγωγής οι στενωποί». Ορισμένοι όμως εργοδότες το εκμεταλλεύτηκαν για να συμπιέσουν τους μισθούς, επισήμανε ο Μάρτιν Σουλτς και τόνισε ότι «θα μπορούσαμε να περιορίσουμε τις άδειες για τέτοιου είδους απασχόληση, εάν είχαμε την απαιτούμενη πλειοψηφία».

Ο ίδιος, παραδέχεται ότι ο τομέας των κατασκευών ακινήτων αφέθηκε για πολύ καιρό στα χέρια των κερδοσκόπων και αυτό ήταν λάθος διότι επί μακρόν η επιδότηση της κατοικίας κατακρίθηκε ως ντροπιαστική κρατική ελεημοσύνη. Μια ακόμη από τις δεσμεύσεις του είναι η δικαιότερη κατανομή φόρων που θα βαρύνει τους έχοντες και θα δίνει ανάσα στους πολίτες με χαμηλά εισοδήματα.

Η “απειρία” και το αντίπαλον δέος

Ωστόσο, ο Μάρτιν Σούλτς δεν έχει εμπειρία στην ηγεσία ενός κόμματος, ούτε στην εσωτερική πολιτική. Από την μια δεν έχει “φθαρεί” στην μικροπολιτική ατζέντα και όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει παλαιότερα αρθρογράφος της FAZ, «στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, κανείς δεν θα μπορεί να τον κατηγορήσει ότι ασκεί κριτική σε πολιτικές αποφάσεις, για τις οποίες ήταν συνυπεύθυνος ως υπουργός. Μπορεί λοιπόν ο Σουλτς να φέρει μία φρέσκια αύρα, την οποία χρειάζεται επειγόντως το SPD». Από την άλλη, όμως πλευρά, έχει απέναντί του την πλέον έμπειρη πολιτικό Άνγκελα Μέρκελ, που κλήθηκε να χειριστεί σημαντικά θέματα όπως η παγκόσμια οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό, ούσα η μόνο στην Ευρώπη που έχει μείνει -σχεδόν- αλώβητη, έχει ένα διευρυμένο συμβουλευτικό και πολιτικό επιτελείο και αποπνέει ασφάλεια σε μια Ευρώπη που δείχνει πιο ασταθής από ποτέ, σε έναν κόσμο που απειλείται από την τρομοκρατία και την τιμωρητική ρητορική ηγετών και λαών.

Οι ομοσπονδιακές εκλογές θα διεξαχθούν στις 24 Σεπτεμβρίου και η Μέρκελ επανέλαβε ότι θα  είναι οι πιο δύσκολες που έχει αντιμετωπίσει.