Στόχος η κορυφή, κατάληξη η καταστροφή

Εταιρεία: Hewlett Packard
Έτος: 2011
Κόστος: $1,5 δισ.

Παρουσιάστηκε το 2011 και ήταν η προσπάθεια της ΗΡ να ανταγωνιστεί το iPad, που τότε ήταν απόλυτος κυρίαρχος και αγαπημένο gadget όλων. Παρά τα ισχυρά του τεχνικά χαρακτηριστικά ήταν μια άμεση και απόλυτη αποτυχία. 49 μέρες μετά την κυκλοφορία του, η εταιρεία ανακοίνωσε πως σταματά την παραγωγή του καταργώντας μαζί και όλο το τμήμα ανάπτυξης του λειτουργικού webOS.

Εταιρεία: PepsiCo
Έτος: 1992
Κόστος διαφήμισης: $40 εκατ.

Θέλοντας να δώσει μια νέα αίσθηση και όψη στα αναψυκτικά της, η Pepsi παρουσίασε μια διάφανη έκδοση της cola την οποία προώθησε ως το πιο υγιεινό και διαιτητικό ρόφημα. Οι καταναλωτές το είδαν ως αυτό ακριβώς που ήταν: μια σόδα με γεύση κόλα. Ένα χρόνο αργότερα το προϊόν καταργήθηκε.

Εταιρεία: Procter & Gamble
Έτος: 1979

Προτού στην Ελλάδα έρθει το «μην το πιείτε, λουστείτε» σαμπουάν μπύρας, στις ΗΠΑ είχε ήδη δοκιμαστεί εκείνο με βάση το γιαούρτι. Ήταν η εποχή που όλα τα προϊόντα άρχισαν να έχουν στενή σχέση με τη φύση (σαμπουάν «μέλι και γάλα» ή φρούτων κ.λπ.), αλλά οι καταναλωτές δεν είδαν με καλό μάτι τη σύνδεση με το γιαούρτι. Στις ΗΠΑ, μάλιστα, υπήρξαν περιπτώσεις μπερδεμένων πελατών που το έφαγαν. Αποσύρθηκε πριν την ημερομηνία λήξης.

Εταιρεία: Adolph Coors Company
Έτος: 1990

Η Coors είναι από τις πιο γνωστές μάρκες μπύρας και επί πολλές δεκαετίες διαφήμιζε ότι τα ποτά της χρησιμοποιούν μεταλλικό νερό από τα Βραχώδη Όρη. Έτσι κάποια στιγμή σκέφτηκε να πουλήσει και μεταλλικό νερό. Όμως χρησιμοποίησε σχεδόν το ίδιο λογότυπο και οι καταναλωτές μπερδεύονταν• δεν ήξεραν αν το μπουκάλι αυτό περιείχε αλκοόλ ή όχι. Όταν, μάλιστα, κυκλοφόρησε και το αεριούχο νερό η σύγχυση πολλαπλασιάστηκε. Είναι θαύμα πώς το προϊόν άντεξε επτά χρόνια.

Εταιρεία: Frito-Lay
Έτος: 1998

Το συνθετικό λίπος με το όνομα olestra θεωρήθηκε από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της βιομηχανίας τροφίμων και η FDA (Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ) έδωσε άδεια για την κυκλοφορία του. Με βάση το olestra κυκλοφόρησαν πατατάκια με πολύ λιγότερο λίπος και θερμίδες και πέτυχαν από την αρχή αξιοσημείωτες πωλήσεις. Όμως υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα: κύριες παρενέργειες του olestra είναι διάρροια, ακράτεια και στομαχικές κράμπες. Παρά τη βελτίωση της σύνθεσης και τη διαφήμιση $35 εκατ. μήπως και αλλάξει γνώμη ο κόσμος, οι πωλήσεις έπεσαν δραματικά. Σύμφωνα με δημόσιους φορείς υγείας, η έγκριση του olestra από την FDA είναι από τις μεγαλύτερες γκάφες στην ιστορία της.

Εταιρεία: Coca-Cola
Έτος: 1985
Κόστος ανάπτυξης: $34 εκατ.

Ποιος αλλάζει μια πετυχημένη συνταγή δεκαετιών; Η Coca-Cola το τόλμησε και λανσάρισε τη New Coke με διαφορετική γεύση για να συναντήσει την άμεση και έντονη αντίδραση των καταναλωτών, κυρίως επειδή η cola με την παλιά γεύση δεν ήταν πια διαθέσιμη. Η εταιρεία οπισθοχώρησε άμεσα και, 77 μέρες μετά, κυκλοφόρησε ξανά την original συνταγή, τη λανσάρισε ξανά ως Coca-Cola Classic και κέρδισε την αγορά.

Εταιρεία: Microsoft
Έτος: 2006
Κόστος ανάπτυξης και διαφήμισης: $3,2 δισ.

Το τρόπαιο του Στιβ Τζομπς κατέτρεχε τον Μπιλ Γκέιτς και έτσι αποφάσισε να αντιμετωπίσει το δημοφιλέστερο γκάτζετ στην ιστορία των γκάτζετ κυκλοφορώντας ένα music player που καλά-καλά δεν μπορούσε να παίξει μουσική. Έφτασε με το ζόρι στο 10% της αγοράς (το iPod είχε 86%) και οι επόμενες εκδόσεις δεν τα κατάφεραν καλύτερα. Το 2011 εγκαταλείφθηκε οριστικά.

Εταιρεία: Apple
Έτος: 1993

Κάποιοι θα πουν πως απέτυχε επειδή ήταν μπροστά από την εποχή του. Η αλήθεια είναι πως ήταν απλώς ένα εργαλείο που διαφημίστηκε ως «ο ηλεκτρονικός τρόπος να κρατάς χειρόγραφες σημειώσεις» κοστίζοντας 700 δολάρια για να αντικαταστήσει το κλασικό σημειωματάριο των πέντε δολαρίων. Σωστή αυτοκτονία. Επιπλέον, τον πρώτο καιρό η αναγνώριση γραφής δεν δούλευε σωστά. Τα προηγμένα τεχνικά χαρακτηριστικά και το φουτουριστικό λουκ δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν το ότι ήταν πρακτικά άχρηστο, οι πωλήσεις του ήταν απογοητευτικές και το 1998 σταμάτησε οριστικά.

Εταιρεία: McDonald’s
Έτος: 1996
Κόστος διαφήμισης: $100 εκατ.

Η εταιρεία το λανσάρισε ως burger για ενήλικες και είχε τη φαεινή ιδέα να το διαφημίσει με παιδιά που δήθεν το τρώνε και σιχαίνονται – επειδή, σύμφωνα με το σενάριο, δεν είναι φτιαγμένο για αυτά. Επιπλέον, κόστιζε $2,29 την εποχή που το Bic Mac πωλούνταν $1,90.